نَحل (زنبور عسل)
زنبور عسل و خانه سازى آن در کوه و کوخ و تهیه عسل از میوه ها و گلها و شفابخش بودن عسل در آیه 68 و 69 این سوره بیان شده و الهام خدائى به زنبور در این تدبیرها و نقشه ها ذکر شده است.
نعمتهاى فراوان زمینى و آسمانى خدا از قبیل دریا و کشتى، ماهیها، جواهرات دریائى، روشنائى ستارگان، باران، و چهارپایان و همچنین از مسئله وحى، بعثت، قیامت، بطلان عقاید مشرکین، کیفر اقوام و ... از دیگر موضوعات این سوره است.
بهمین جهت نام دیگرش نعم (نعمتها) است. در این سوره، همچنین به بعضى از عادات و رسوم جاهلى هم اشاره و از آنها مذمت شده است. این سوره در مکه بعد از سوره کهف (و قسمتى هم در مدینه) نازل شده و 128 آیه دارد.
حِجر (نام سرزمین قوم ثمود)
حجر، نام سرزمینى بین مدینه و شام بود که قوم ثمود آنجا مى زیستند و خداوند، حضرت صالح را براى هدایت مردم آن فرستاد. در آیه 80 خداوند از تکذیب این قوم نسبت به پیامبران و سر انجام شومشان که دچار عذاب شدند یاد مى کند.
داستانهاى تنذیرى و سرگذشت اقوام دیگر در رابطه با نبوت، از مطالب دیگر این سوره است. در چند آیه هم از خلقت اولیه آدم و دشمنى ابلیس با انسان و برنامه هاى اغواگرانه اش حث شده است. پنجاه و چهارمین سوره اى است که قبل از هجرت، در سال چهارم بعثت در مکه نازل شده و 99 آیه دارد.
ابراهیم (نام یکى از انبیاء)
در آیات 37 تا 42 این سوره، از دعوت و دعاى این بینانگذار توحید، ابراهیم بت شکن یاد مى کند و در آیات دیگر، مطالبى از رسالت و توحید و توصیف آخرت بیان شده است. در این سوره اشاره اى هم به سرگذشت اقوام بنى اسرائیل و عاد و ثمود دارد و سرنوشت شوم تکذیب کنندگان را یادآورى مى کند. بعد از سوره نوح، در مکه، قبل از هجرت نازل شده است، به استثناى بعضى آیات و 52 آیه دارد.